Urineweginfectie

Urineweginfectie

De klachten bij urineweginfecties gaan meestal gepaard met een vaag pijngevoel in de onderbuik, soms jeuk bij de urine-uitgang (dus bij de geslachtsorganen) en vaak een branderig gevoel tijdens het plassen. Soms is er sprake van verhoging of zelfs koorts, maar dit is niet altijd het geval. Een flinke infectie kan een malaise-gevoel (je rot, echt ziek voelen) met zich meebrengen. Bovendien kunnen er sporen van bloed in de urine zitten, soms zelfs pus (dan gaat het meestal om een blaasontsteking). Vaak naar de wc gaan is ook zo'n symptoom.
Ongecompliceerde urineweginfecties komen vrij frequent voor, vooral bij vrouwen. Bij mannen en jonge kinderen wordt een urineweginfectie altijd als iets minder onschuldig beschouwd. Toch is er meestal geen sprake van een ernstige aandoening. Wel moeten bovengenoemde klachten serieus worden onderzocht want een verwaarloosde infectie kan wel tot complicaties leiden. Soms zijn andere ziekten, aandoeningen of afwijkingen juist de oorzaak van een urineweginfectie zoals prostaat-aandoeningen of ontstekingen, diabetes mellitus (suikerziekte), etc.
De doktoren spreken overigens pas van een echte urineweginfectie als 'n bepaalde hoeveelheid (van 100.000) micro-organismen per ml. urine wordt aangetroffen. Dat betekent dus dat uw urine moet worden onderzocht.

Urineweginfecties: een verzamelnaam

Urineweginfecties is eigenlijk een verzamelnaam van enkele regelmatig voorkomende klachten die soms samengaan met en/of hun oorzaak vinden in aandoeningen van direct betrokken of in de 'omgeving' liggende delen. Enkele daarvan zijn:

  • urethritis: ontsteking van de urethra (urinebuizen)
  • cystitis: ontsteking van de blaas;
  • pyelitis: ontsteking van het nierbekken;
  • pyelonefritis: ontsteking van het nierbekken-omringend-weefsel;
  • nefritis: ontsteking van de nier;
  • diverse andere ontstekingen en aandoeningen in dit gebied.

Kan een urineweginfectie kwaad?

Dat valt wel mee, zeker wanneer er geen complicaties (andere aandoeningen aan ten grondslag liggen) zijn. Wel moet dit soort klachten niet worden 'verdrongen' met de gedachte 'het zal wel over gaan'. Dus niet te lang wachten met naar de dokter gaan. Vaak zal een niet volledig behandelde infectie sneller tot hernieuwde klachten leiden. Bovendien lijkt het wel of sommige mensen er na één of twee keer gevoeliger voor zijn geworden (om opnieuw een infectie op te lopen).

Hoe kom je aan zo'n infectie?

Normaal is de urine in de blaas steriel. Dat klinkt gek, maar het is echt zo. Door bepaalde omstandigheden kan het gebeuren dat de urine geïnfecteerd raakt en zogenaamde opstijgende urineweginfecties het gevolg zijn. Een kou (ook vaak gepaard gaande met bepaalde bacteriën) kan een oorzaak zijn. Ook hebben geslachtsziekten er mee te maken. Verder kunnen bepaalde afwijkingen of aandoeningen aan andere delen (in de directe omgeving in de buikholte) aanleiding zijn voor klachten of ze verhogen de gevoeligheid voor het krijgen van klachten.

Wat kun je er zelf aan doen?

De 'aangeboren' gevoeligheid heb je niet in de hand, maar er zijn een paar omstandigheden die (het krijgen van) klachten in de hand werken. Daar valt wel iets aan te doen. Dat betreft:

  • Goede lichaamshygiëne
  • Beschermd geslachtsverkeer
  • Goede (onder)kleding tegen kou vatten
  • Veel (water) drinken

Wat een beetje de richting van medicijnen opgaat, is het in stand houden (vooral bij vrouwen) van het zuurlaagje van de huid, met name het onderlichaam. Een 'zuur' milieu houdt schimmels die ook weer tot klachten leiden, wat op afstand. Ook in het kader van een beschermend 'zuur milieu' is het 'aanzuren' van de urine. Dat kan door regelmatig vitamine C te nemen. Vitamine C is ascorbinezuur, vandaar.

Wanneer naar de dokter?

Daar moet niet (te) lang mee worden gewacht. Enige dagen aanhoudende, zeurende onderbuikklachten, soms onderin de rug, zeker wanneer dat samen gaat met pijnlijk, branderig plassen en eventueel verhoging of koorts zijn signalen die je niet in de wind moet slaan. Soms zijn de klachten wat minder uitgesproken, maar houden wel lang aan (eventueel in combinatie met een moe gevoel). Ook dan toch maar op zeker en naar de dokter.
Plotselinge koorts, pijn en bloed en/of pus in de urine is een aanleiding om direct naar de dokter te gaan. Dit hoeven niet direct ernstige verschijnselen te zijn, maar een (nier)steentje kan behoorlijk 'in de weg' zitten en al gauw aanleiding zijn voor bovenomschreven klachten en verschijnselen.

Medicijnen

Naast de 'huismiddeltjes' die je zelf kunt inzetten, zijn er een heleboel nuttige en werkzame geneesmiddelen. Het gaat daarbij meestal om antibiotica. Er zijn diverse soorten (groepen) antibiotica die, al naar gelang de soort bacterie die in de urine wordt vermoed of aangetroffen, kunnen worden gegeven.
Ook voor mensen die niet tegen 'penicilline' kunnen wegens overgevoeligheid of er domweg niet op reageren, zijn er andere ook werkzame alternatieve middelen.
In de meeste gevallen zal de dokter kunnen volstaan met orale middelen; iets dat gewoon als tablet of capsule kan worden ingenomen. Vaak gaat het dan om een kuurtje. Belangrijk daarbij is dat de hele kuur, dus ook als de klachten al (snel) over zijn, toch wordt ingenomen. Afmaken dus zo'n kuur, want als de bacteriën nog niet helemaal zijn opgeruimd komen de klachten later weer terug. Soms zal de dokter dan op een ander middel overstappen.

Koorts

Koorts

Koorts wordt vaak als vervelend ervaren, maar koorts helpt ook om de slechte stoffen uit je lichaam te zweten. Koorts is dus niet altijd slecht...

Lees verder...

Alle dossiers op 1001symptomen.nl